Φοβάμαι

Φοβάμαι

Λιμάνι.

Βόλτα σήμερα με έναν καλό φίλο, σχολικό.

Σε αυτό το χώρο, έζησα τον πρώτο μου ενήλικο έρωτα.

Σε αυτό το χώρο, έζησα δυνατές φιλίες, αστείες και άσχημες στιγμές.

Στιγμές που με στιγμάτισαν από το 2019 μέχρι το 2021.

Στιγμές που δεν θα ξανά έρθουν ποτέ, μα θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου.

Εάν με ρωτούσαν πριν από 3 χρόνια τι φοβάμαι περισσότερο, θα έλεγα το εξής: “Φοβάμαι να είμαι μόνος”

Μα σήμερα, θα απαντούσα λίγο διαφορετικά:

“Φοβάμαι να νιώθω μόνος, ενώ είμαι μαζί/δίπλα/σε κάποιον άλλον.

Φοβάμαι να επενδύω τα χρόνια της ζωής μου σε άτομα που δε θέλω. Σε άτομα που δεν ταιριάζω. Σε άτομα που δε με βελτιώνουν. Που δε με πηγαίνουν μπροστά.

Φοβάμαι να δίνω και να μην παίρνω, ή να παίρνω και να μη δίνω. Φοβάμαι να χτίζω σχέσεις μονόπλευρες. Νεκρές. Που τις ποτίζω μόνο εγώ.

Φοβάμαι να ζωή μια ζωή για τα μάτια των άλλων.

Φοβάμαι να είμαι “καλός” γιατί το ορίζει η κοινωνία, το σχολείο, το πανεπιστήμιο ή οι γονείς μου.

Φοβάμαι να είμαι αυτός που ήμουν πριν δύο χρόνια, ή ακόμα και εχθές.

Φοβάμαι τη στασιμότητα. Φοβάμαι το 0. Θέλω πάντα να αλλάζω. Να δοκιμάζω. Να πειραματίζομαι. Να παίρνω υγιή και θετικά ρίσκα.

Φοβάμαι να είμαι αυτός που ήμουν όταν φοβόμουν να είμαι μόνος.

Γιατί έκλαψα πολύ.

Έκλαψα όταν επέστρεψα, όταν έκανα την καμπή.

Κι όμως να ‘μαι.

Φοβάμαι το φόβο, για αυτό κάνω πράγματα που με φοβίζουν.

Για να μη τα φοβάμαι πια.”

Share!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.