Άνθρωποι περιφέρονται χαμένοι σε δρόμους και πλατείες, προσπαθώντας να βρουν το φως που έχασαν.
Άνθρωποι κλαίνε και πονάνε, πιστεύοντας ότι δε θα ξανά δουν ποτέ ξανά το φως που τόσο αγαπούσαν να βλέπουν.
Κι άνθρωποι, με φακούς και εργαλεία, προσπαθούν να το επαναφέρουν σε αυτούς που το έχασαν. Τιμή σε αυτούς τους ήρωες.
Άνθρωποι μεθυσμένοι από το πολύ φως, τυφλωμένοι από την δράση του, δρουν παρορμητικά και πονάνε τον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Άνθρωποι αναγκασμένοι να βλέπουν το πολύ φως, χωρίς να φοράνε γυαλιά ηλίου, πονάνε και εύχονται να ήταν όπως εκείνους που δεν το βλέπανε.
Κι άνθρωποι που μοιράζουν γυαλιά ηλίου και κάνουν θεραπείες για το πολύ φως, βοηθώντας τους να το εξισορροπήσουν. Τιμή σε αυτούς τους ήρωες.
Άνθρωποι που βλέπουν το φως παραμορφωμένο, να αλλάζει μορφή. Τους τυφλώνει και τους αλλάζει τη σκέψη. Τους κάνει παράλογους και περίεργους για την κοινωνία.
Άνθρωποι που το βλέπουν διαφορετικά και θα ήθελαν απλώς να το βλέπουν ως είναι. Και εύχονται να μη το έβλεπαν καθόλου γιατί φοβούνται την κοινωνία.
Κι άνθρωποι που τους βοηθάνε να ρυθμίσουν την σκέψη τους και να είναι πιο λογικοί. Να το βλέπουν ως είναι. Τιμή σε αυτούς τους ήρωες.
Κι άνθρωποι που τους επηρεάζει την προσωπικότητά τους.
Άνθρωποι που τους αλλάζει την εικόνα του εαυτού τους. Τους κάνει να έχουν ασταθείς σχέσεις.
Κι άνθρωποι που τους βοηθάνε να έχουν μια υγιή εικόνα για τον εαυτό τους και τις σχέσεις τους. Τιμή σε αυτούς τους ήρωες.
Ω, πόσο φως υπάρχει σε αυτό το κόσμο και πόσοι διαφορετικοί τρόποι να το δει κανείς.
