Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη για κάθε φορά που ελπίζουμε να δούμε “φως στην άκρη του τούνελ”. Είναι συμβολική και παρότι έχει αναφορές στο θεϊκό στοιχείο, μπορείς αν δεν πιστεύεις να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, πιο βολικό για την περίπτωσή σου.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ο Στέφανος, παλεύει με μια ανίατη ασθένεια. Ξέρει ότι βρίσκεται στα τελευταία του, και παρακαλά το Θεο να του μιλήσει και να του δώσει μια ακόμα ευκαιρία. Θέλει να επανορθώσει όλα τα λάθη του και να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Κατά βάθος, φοβάται πολύ το θάνατο.
“Θεέ μου, κάνε στην άκρη του τούνελ μου να δω φως και να μη πέσω στα σκοτάδια” παρακαλούσε καθημερινά, ισχυροποιώντας έτσι τη δύναμη της πίστης του.
Επισκέφτηκε πολλούς ιερείς και πολλά μοναστήρια, έκανε πολλά τάματα και προσκύνησε πολλές εικόνες. Πήρε δύναμη και έγινε καλύτερος άνθρωπος. Η υγεία του ήταν σταθερή και παρότι οι γιατροί του λέγανε ότι δεν είχε πολύ χρόνο ζωής, αυτός τα κατάφερνε και αποτελούσε την εξαίρεση. Όμως, ήθελε οπωσδήποτε να μιλήσει με το Θεό για να βεβαιωθεί ότι στην άκρη του τούνελ θα δει φως και όχι σκοτάδι.
Έτσι, μίλησε με έναν σεβάσμιο μοναχό, ο οποίος του πρότεινε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος. Χαρούμενος ο Στέφανος, μίλησε με την οικογένειά του και με τη βοήθεια ενός γνωστού βρήκε έναν οδηγό για να τον κατευθύνει εκεί.
Ο οδηγός φαινόταν ταπεινός και απλός άνθρωπος. Με λίγες γνώσεις. Δε μιλούσε πολύ και έδειχνε να ντρέπεται για τον τρόπο που μιλούσε.
“Τι σε φέρνει στο Άγιο όρος;” ρώτησε ο οδηγός κοιτάζοντας το δρόμο.
“Θέλω να μιλήσω με το Θεό για να δω φως στην άκρη του τούνελ” απάντησε αυτός φανερά ενοχλημένος. Μα γιατί να του κάνει μια τόσο προσωπική ερώτηση;
“Και ποιος σου είπε ότι η ζωή μας είναι ένα τούνελ;” Τον ξανά ρώτησε ο οδηγός. ” Η ζωή μας είναι ο,τι εμείς την κάνουμε. Όμως δε μπορώ να φανταστώ ότι ένας Θεός αγάπης θέλει τον άνθρωπο κλεισμένο μέσα σε ένα στενό χώρο χωρίς τη φύση και τον αέρα” συμπλήρωσε.
Έπεσε σιωπή μέσα στο αυτοκίνητο. Ο Στέφανος συλλογίστηκε για λίγο και έπειτα είπε: “Μπορούμε να κάνουμε μια στάση σε αυτό το μαγαζί; Πρέπει να πάω τουαλέτα”
Δεν επέστρεψε ποτέ πίσω στο αυτοκίνητο.
Μα, για να σας φύγει η περιέργεια, ξέρω ότι γκρέμισε όλα τα τούνελ του και έχτισε κήπους και λιβάδια, χαρούμενα και στενάχωρα. Βοήθησε τους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Και όταν τελικά, μετά από χρόνια βρέθηκε με το Θεό, εκείνος του είπε:
“Το φως είναι πάντα εκεί, παιδί μου. Είτε είσαι σε τούνελ είτε όχι”
