Ένα πιόνι που ήθελε να γίνει βασιλιάς
Σε μια μακρινή χώρα, αυτή του σκακιού, οι ρόλοι και τα καθήκοντα του κάθε κομματιού ήταν συγκεκριμένοι. Αναλόγως με το τι έμελλε να γεννηθείς, έπρεπε και να παίξεις στην πατρίδα.
Οι περισσότερο τυχεροί, είχαν την τύχη να γεννηθούν αξιωματικοί ή πύργοι, προστατεύοντας έτσι τους ακόμα πιο τυχερούς, τη βασίλισσα και το βασιλιά. Κανένας δεν επαναστατούσε και όλοι ήξεραν ότι θα πεθάνουν μια μέρα. Ιδίως τα πιόνια.
“Είσαι το πιο αδύναμο κομμάτι” έλεγε ο πύργος στο πιόνι, γελώντας περιφρονητικά. “Κινείσαι μόνο ένα βήμα και τρως μόνο διαγώνια” είπε ο ίππος πίσω από την φρουρά του. “Ησυχία εκεί μπροστά, το παιχνίδι ξεκινά” φώναξε ο βασιλιάς και αμέσως το πιόνι μπροστά του κινήθηκε δύο βήματα.
Θα έλεγε κανείς ότι η παρτίδα ήταν μια συνηθισμένη παρτίδα, όταν ένα πιόνι που δε μιλούσε σχεδόν ποτέ, ο Βασίλης, είπε “Έχω ακόμα 5 σειρές, αλλά δεν υπάρχουν εμπόδια στο δρόμο μου. Θα φτάσω στην άλλη άκρη και θα γίνω βασίλισσα”
Όλοι γέλασαν με αυτό. Ο βασιλιάς, ξέροντας τους κανόνες του σκακιού από το Θεό, δε μίλησε. Ωστόσο, έδειξε με το χέρι του τον πύργο και έπειτα το πιόνι.
*Και αν μου επιτεθούν;” Φώναξε ο πύργος. “Θα θυσιάσουε τα πιο πολύτιμα κομμάτια μας για ένα πιόνι;” Συνέχισε να φωνάζει μα ο βασιλιάς ήταν ανένδοτος.
Το παιχνίδι συνεχίστηκε. Ο πύργος συνόδευε το τολμηρό πιόνι, ακόμα και αν πίστευε ότι έχανε το χρόνο του.
Κάποια στιγμή, ο αντίπαλος είχε το προβάδισμα. Ο βασιλιάς ήταν στριμωγμένος. Η βασίλισσα είχε χαθεί σε μια σκληρή μάχη. Το ίδιο και οι αξιωματικοί. Και οι ίπποι. Έμεινε μονάχα ο πύργος και μερικά πιόνια.
Όλα θα τελείωναν, αν ένα δεύτερο πιόνι, ο Δημήτρης δε φώναζε “Για το Βασίλη”. Και έτσι, ένα ένα τα πιόνια άρχισαν να κινούνται και να θυσιάζονται για να κερδηθεί χρόνος. Ο πύργος στάθηκε στην άκρη της σκακιέρας και φώναξε “Ή τώρα ή ποτέ πιόνι “
Και τότε έγινε βασίλισσα. Και το παιχνίδι κερδήθηκε.
Και από τότε, κάθε πιόνι έχει στο μυαλό του το Βασίλη. Είτε για να γίνει το ίδιο ο Βασίλης, είτε για να βοηθήσει να γίνει κάποιος άλλος ο Βασίλης!
