Η μέρα που γράφεται αυτό το κείμενο είναι, Σάββατο. Είναι η μέρα, που επίσημα πια τελείωσε η εξεταστική στη σχολή μου. Έπειτα από 3 περίπου εβδομάδες, έδωσα 6 μαθήματα.
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Νιώθω χαρά και αισιοδοξία αλλά και άγχος για το αν έχω περάσει κάποια μαθήματα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι παραλύω από τη πολλή σκέψη. Διατηρώ τις ισορροπίες, προσπαθώντας να κάνω παραγωγικά, αλλά και χαλαρωτικά, πράγματα μέσα στη μέρα μου.
Η ιδέα του άρθρου λοιπόν, είναι ότι όπως η σχολή μου έχει κάποια μαθήματα, έτσι και η ζωή έχει μαθήματα. Ότι φοιτούμε στο προπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Ζωής, χωρίς γνώσεις, αλλά με κύριο στόχο να βελτιωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι.
Συνήθως, το πρόγραμμα “σπουδών” της ζωής, δεν είναι αναρτημένο στον πίνακα ανακοινώσεων. Δε γνωρίζουμε το πότε αρχίζει ή τελειώνει ένα μάθημα, καθώς και δε γνωρίζουμε τι μαθήματα θα μας έρθουν. Συνήθως, καταλαβαίνουμε ότι εξεταστήκαμε σε ένα μάθημα, μόνο μετά την εξέταση, και ποτέ πριν.
Τα πρώτα μαθήματα
Τα πρώτα μαθήματα, είναι αυτά που μαθαίνουμε όταν είμαστε παιδιά. Για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε, πώς πρέπει να μιλάμε/κινούμαστε και τι είναι καλό ή κακό. Σαφώς, είναι πολύ υποκειμενικά, καθώς εξαρτώνται ως επί το πλείστον από τους γονείς και το σχολείο μας. Ωστόσο, θα μας συντροφεύουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Αν δεν προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε δε, θα μας επηρεάσουν στα επόμενα μαθήματα.
Επόμενα μαθήματα
Τα επόμενα μαθήματα, είναι αυτά που καταλαβαίνουμε και ζούμε μόνοι μας, κυρίως κατά την εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή. Επιτυχίες και αποτυχίες, έρωτες και χωρισμοί, καβγάδες και φιλίες, διάβασμα και καλοπέραση. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα πρώτα μαθήματα, μιας και θεωρούνται προαπαιτούμενα για να μπορέσουμε να εξεταστούμε επιτυχώς σε αυτά.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως, είναι ότι αυτό το είδος των μαθημάτων, θα καθορίσουν τελικά το τι κατεύθυνση θα πάρουμε στη ζωή. Θα γίνουμε επιστήμονες, καθηγητές, συγγραφείς ή ομιλητές; Τεχνικοί, μουσικοί, ζωγράφοι ή ηθοποιοί; Ό,τι και αν επιλέξουμε, θα πρέπει να το θέλουμε συνειδητά, καθώς ορίζει και την μετέπειτα πορεία της εξέλιξης μας. Αυτό φυσικά, δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε “κατεύθυνση”, απλώς είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, συνειδητή προσπάθεια και αρκετή θέληση.
Μαθήματα κατεύθυνσης
Εδώ, είναι η ουσία του Πανεπιστημίου της Ζωής. Εδώ, θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια εξειδίκευση, στο τι θέλουμε να ακολουθήσουμε στη ζωή μας. Αυτή η ειδίκευση όμως, δεν είναι απαραίτητο ότι αφορά μόνο τον επαγγελματικό τομέα. Μπορεί για παράδειγμα, να είναι μια ηθική αξία, μια φιλοσοφία ή ένα Mindset που θα μας βοηθήσει στην μετέπειτα ζωή μας.
Πλέον τα μαθήματα της “Γενικής Παιδείας” έχουν αντικατασταθεί με πιο “δύσκολα” και ανεβασμένα, σε επίπεδο, μαθήματα. Οι γνώσεις που αποκτούμε, αντικαθιστούν τις παλιές, κατά την εφηβική ή πρώιμη ενήλικη ζωή μας, αφού γίνονται πιο συγκεκριμένες και σίγουρα ταιριάζουν περισσότερο στην κοσμοθεωρία μας.
Από εδώ, ο καθένας μπορεί εν τέλει να επιλέξει κάποια τελευταία μαθήματα “επιλογής”, τα οποία θα καθορίσουν ουσιαστικά το ποιος ήταν στη ζωή του.
Τα μαθήματα επιλογής
Αυτά, για εμένα, είναι τα πιο σπουδαία μαθήματα. Είναι οι επιλογές που κάνουμε, καθημερινά. Με λίγα λόγια, το τι επιλέγουμε να πούμε, να κάνουμε, να μην κάνουμε ή να μη πούμε. Το τι επιλέγουμε να δούμε, να ακούσουμε, να πιστέψουμε, να ασπαστούμε και εν τέλει να ζήσουμε.
Μπορεί για κάποιους, τα πιο σημαντικά μαθήματα να μαθαίνονται κατά την παιδική ηλικία, μα για εμένα οι επιλογές που θα κάνουμε θα μας καθορίσουν. Μπορεί να είχαμε λάβει τα χειρότερα παραδείγματα από τους γονείς μας, και να γίναμε οι καλύτεροι άνθρωποι, ή το αντίθετο. Η δικαιολογία ότι διδαχτήκαμε κάτι και τέλος, δεν ισχύει. Διότι πολύ απλά, μέχρι να πάρεις πτυχίο (=να πεθάνεις) θα έχεις διδαχτεί πολλά κομμάτια της ζωής. Όχι μόνο ένα.
