Ένα κείμενο, γραμμένο για το κενό.
Μελάνια εδώ κι εκεί,
Γεμίζουν το άδειο μου χαρτί.
Κι ενώ σηκώνω το στυλό,
Πέφτει πάλι το κενό.
Σε ένα κόσμο σκοτεινό, άσχημο και παγερό,
Διαλέγω να γράφω με σκοπό, όμορφο και φωτεινό.
Ξέρω ότι το σκοτάδι είναι κοντά,
Μα δε φοβάμαι τώρα πια.
Όλοι στη ζωή έχουν ένα δρόμο,
Ένα ντάρμα δίχως τρόμο.
Παλεύουν για αυτή την άμοιρη ζωή,
Διχως να ξέρουν το γιατί.
Αισθάνομαι να έρχεται το φως,
Όταν περπατώ εμπρός.
Είναι όμορφο μα μακρινό,
Κοντό, λιγνό και σθεναρο.
Και αν μου δίναν επιλογή
Να αλλάξω αυτή την άστατη ζωή,
Όχι θα τους έλεγα
Δείχνοντας τους αυτό το άστατο χαρτί.
Είναι η πρώτη μου φορά
Θα ψιθυριζα στη συμφορά
Άσε με να παίξω το παιχνίδι σου
Αφήνοντας πίσω ένα στολίδι σου.
©️George K. Antoniadis
