Η ώρα είναι 7:48. Μόλις γύρισα από την απογευματινή μου γυμναστική και πραγματικά θέλω να σου πω ότι έχω πολύ όρεξη να γράψω. Να γράψω και να εκφραστώ, για αυτά που σκέφτομαι και αυτά που με απασχολούν. Επίσης, για τα σχέδια μου για το μέλλον. Για κάποιο λόγο, αυτές τις μέρες έχω παθιαστεί με το blog αλλά και γενικότερα με το γράψιμο. Από πάντα μου άρεσε. Θυμάμαι ήμουν μικρός, όταν άρχισα να πρώτο γράφω μικρές ιστοριούλες, που τις δακτυλογραφούσε η μητέρα μου.
Ίσως οι προβολές, οι οποίες αυξάνονται ραγδαία, μου έδωσαν κίνητρο για να συνεχίσω και να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό για εσένα. Επίσης, το γεγονός ότι επιλέγεις να με διαβάσεις, να σκεφτείς αλλά και να προβληματιστείς μαζί μου, με τιμάει πολύ. Βλέπεις, σε βλέπω ως ένα φίλο. Όχι ως ξερό αναγνώστη μα ούτε και ως ένα στατιστικό. Έχω μάθει να βλέπω ανθρώπους στη ζωή μου. Ακόμα και αν πρακτικά δε μπορώ να έρθω δίπλα σου, στο δωμάτιο σου και να τα πούμε, θέλω να σου μιλήσω. Να σου πω αυτά που πιστεύω αλλά και αυτά που νιώθω.
Είμαι της άποψης, ότι αν αναπτυχθείς εσύ, θα αναπτυχθώ κι εγώ. Το σύμπαν κάνει καλά τη δουλειά του. Το ίδιο κι εμείς. Έχω την ανάγκη να δώσω το καλύτερο που μπορώ, ώστε να σε βοηθήσω να υπερπηδήσεις όλα σου τα εμπόδια και να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Μπορεί να ακούγονται κλισέ όλα αυτά, μα δεν είναι. Γράφω ό,τι νιώθω. Πίστεψε με, αυτά που λέω τα νιώθω και τα πιστεύω ακράδαντα. Ακόμα κι αν δεν έχουμε μιλήσει ή γνωριστεί ποτέ προσωπικά.
Συζήτηση λίγο απ’ όλα
Όπως κατάλαβες, το σημερινό κειμενάκι (το οποίο θα ανέβει κατά πάσα πιθανότητα αύριο το πρωί, δηλαδή σήμερα!) είναι μια συζήτηση λίγο απ’ όλα. Αν δεν έχεις διαβάσει την πρώτη συζήτηση λίγο απ’ όλα, σου προτείνω να το κάνεις. Όχι για να πάρω περισσότερες προβολές (δε με απασχολεί αυτό), αλλά για να με γνωρίσεις καλύτερα. Να μάθεις τι προβληματισμούς, σκέψεις και συναισθήματα είχα όταν έγραφα αυτό το κειμενάκι.
Με λίγα λόγια, σε αυτού του είδους τα κειμενάκια, δεν υπάρχει δομή. Ούτε ένα ξεκάθαρο νόημα. Απλώς, για λίγα λεπτά, γινόμαστε ένα. Διαβάζεις αυτά που έχω να σου πω, σα να ήμασταν παρέα και πίναμε το καφεδάκι μας, κάνεις εικόνα κάποιες προτάσεις μου και σκέφτεσαι παράλληλα ό,τι θέλεις. Μπορείς να τα διαβάζεις και παράλληλα να λύνεις το αγαπημένο σου σταυρόλεξο, να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι ή να βλέπεις τηλεόραση. Όπως ακριβώς θέλεις και νιώθεις άνετα εσύ.
Οι μέρες γίνονται εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνες
Κάτι που σκέφτομαι ιδιαίτερα συχνά, είναι η παραπάνω φράση. Πιστεύω, ότι οι μέρες γίνονται εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνες. Δηλαδή, μέρα με τη μέρα μπορούμε να βελτιωθούμε αισθητά, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε τώρα. Ακόμα και αν δεν έχουμε άμεσα αποτελέσματα. Σιγά σιγά, θα φτάσουμε στην κορυφή. Όπως λέει και το βιβλίο των Tiny Habits (θα γράψω σύντομα μια κριτική, για αυτό μείνε συντονισμένος!), οι συνήθειες χτίζονται σιγά σιγά και μόνο όταν νιώθουμε καλά.
Ωστόσο, αυτό που με προβληματίζει, είναι ένα βιβλίο που διάβασα εδώ και καιρό. Λέγεται “The 5am club” και είναι γραμμένο από το Robin Sharma. Όπως προϊδεάζει και ο ευφυέστατος τίτλος, αναφέρεται στη σημασία του πρωινού ξυπνήματος και στην αυτοβελτίωση μέσω αυτού. Το έχω διαβάσει 2 φόρες, αλλά παρόλα αυτά δε μπορώ να ξυπνήσω εκείνη την ώρα. Τουλάχιστον, όχι μετά από 1 εβδομάδα.
Έχω προσπαθήσει πολλές φορές, όμως δεν τα έχω καταφέρει. Δεν έχω προσπαθήσει αρκετά για να πω την αλήθεια, όμως είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω. Γιατί μου αρέσουν πολύ οι ιδέες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο. Δεν είναι ψεύτικες και εικονικές. Είναι αληθινές και πραγματικές, ακόμα και αν σε κάποια σημεία παραφουσκώνονται λίγο. (Λογικό, γιατί ο συγγραφέας θέλει να πουλήσει).
Έτσι, φτάνω στο συμπέρασμα ότι αυτά που θα κάνουμε και κάνουμε σήμερα, έχουν άμεσο αντίκτυπο σε αυτά που θα κάνουμε μα και θα είμαστε αύριο.
Κάνε ό,τι αγαπάς
Μία ακόμα σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό και θα ήθελα να συζητήσουμε, είναι η φράση “Κάνε ό,τι αγαπάς”. Φυσικά, δεν αναφέρομαι σε παράνομες και αντιδημοκρατικές πράξεις. Λέω για hobby και παραγωγικές (όσο υποκειμενικός κι αν είναι ο όρος) ασχολίες που μας ευχαριστούν. Για εμένα, κάτι τέτοιο είναι το γράψιμο και οι σκέψεις μου. Για κάποιον άλλο, μπορεί να είναι η γυμναστική και η εικόνα που έχει (ή νομίζει ότι έχει) για τον εαυτό του.
Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε τα πράγματα που αγαπάμε κι μας αρέσουν. Όχι μόνο για να βελτιωνόμαστε σε αυτά, αλλά για να νιώθουμε καλά μέσα στους καιρούς που διανύουμε (δεν είναι κακοί, ούτε καλοί. Είναι όπως τους βλέπουμε εμείς). Πολύ σημαντικό όλο αυτό, έτσι δεν είναι;
Όπως και να ‘χει, θα το κλείσω εδώ για να μη σε κουράσω. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που με άκουσες και διάβασες αυτό το κείμενο. Είμαι εδώ, ώστε να ακούσω τις σκέψεις, τους προβληματισμούς σου, τι σου άρεσε ή και δε σου άρεσε! Δε θα σε κρίνω! Να έχεις μια πανέμορφη μέρα και μια υπέροχη αρχή μιας νέας εβδομάδας!
