To κείμενο είναι μεταφορικό και συμβολικό και μιλά για το πόσο κοστίζει μια τσίχλα.
Σε μια χώρα κάπου στην Αφρική, οι άνθρωποι ζούσαν ευτυχισμένοι και με πίστη στη πολιτεία τους. Είχαν καλούς μισθούς, μπόλικο φαγητό, ειρήνη και δημοκρατία. Το κράτος ήταν δίπλα στον πολίτη πάντα. Μάλιστα, είχε βραβευτεί πολλές φορές από ανεξάρτητους οργανισμούς, ως το κράτος με τη μεγαλύτερη δημοκρατία και ελευθερία στον τύπο.
Χιλιάδες άρθρα τυπώνονταν καθημερινά σε εφημερίδες και διαδίκτυο, είτε υπέρ της κυβέρνησης είτε κατά. Οι ειδήσεις ήταν αντικειμενικές και ολοπλευρες, πάντα σε απευθείας μετάδοση με υποψήφιους από όλα τα κόμματα. Όλοι είχαν χρόνο να μιλήσουν και να εκφραστούν. Η χαρά της δημοκρατίας.
Κάπου στα μέσα του Μάρτη, λίγο πριν τις εκλογές σε αυτό το παραδεισένιο κράτος της Αφρικής, ένας νεαρός πρακτικάριος ήρθε από την Ασία για να μελετήσει τη δημοσιογραφία και να τελειώσει τη πτυχιακή του. Είχε ακούσει τα καλύτερα για αυτό το μικρό κρατίδιο, και ήξερε ότι οι καθηγητές ήταν άψογοι.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, δύο αστυνομικοί σημείωσαν τα στοιχεία του και του ευχήθηκαν καλή διαμονή.
Οι μέρες περνούσαν γρήγορα και οι εκλογές έρχονταν. Το ίδιο και η εξεταστική του πρακτικάριου. Για να συγκεντρωθεί καλύτερα, αποφάσισε να αγοράσει μερικές τσίχλες από το περίπτερο.
“Χαίρεται” λέει στον υπάλληλο, ” θα ήθελα μερικές τσίχλες και ένα μπουκαλάκι αναψυκτικό παρακαλώ” συνέχισε, πλήρωσε και έφυγε.
Στο σπίτι του όμως, κάτι του φάνηκε περίεργο. Οι τσίχλες δε του άρεσαν και ήθελε να γράψει μια κακή κριτική για αυτές. έπειτα από έρευνα που έκανε όμως, δε βρήκε τα συστατικά τους ούτε το όνομα της εταιρείας στο διαδίκτυο. “Περίεργο” σκέφτηκε και έγραψε στην αναζήτηση άλλες εταιρείες τσιχλών. Όλες ήταν αφρικανικές και σχετίζονταν με τη κυβέρνηση. Αυτή που πήρε, ήταν ξένη. Μάλιστα, δεν την είχε ξανά δει σε κάποιο περίπτερο εδώ κοντά.
Πηγαίνοντας πίσω στο περίπτερο, ρώτησε τον υπάλληλο “οι τσίχλες που μου δώσατε δεν είναι αφρικανικές. Από πού είναι;” Τότε ο υπάλληλος χαμογέλασε, του έδειξε τις καλύτερες αφρικανικές τσίχλες της αγοράς και είπε “θα μπερδεύτηκες. Εδώ πουλάμε μόνο τις πιο καλές και αξιόπιστες τσίχλες”.
Ο δημοσιογράφος θυμωμένος, αγόρασε ένα ακόμα πακέτο, πήρε την απόδειξη και πήγε σπίτι. Μόνο τότε παρατήρησε ότι η απόδειξη έγραφε “Φύγε”
Αμέσως, ενεργοποίησε το VPN του και άρχισε να κάνει έρευνα. Διαπίστωσε ότι πολλοί οργανισμοί χρηματοδοτούνται από τη κυβέρνηση, και τα περισσότερα μέσα προβάλλουν μια άτυπη προπαγάνδα.
Έστειλε μήνυμα βοήθειας στην οικογένεια και την πρεσβεία της χώρας του, όταν δύο Αφρικανοί αστυνομικοί του χτύπησαν την πόρτα.
“Χαίρεται” είπαν , ” Ήρθαμε για να σας ενημερώσουμε για μερικά πράγματα όσο θα μείνετε στη χώρα μας. Μην ανησυχείτε, δε θα διαρκέσει πάνω από δέκα λεπτά θ διαδικασία” του είπαν
Στο αστυνομικό τμήμα, καθώς περίμενε, γνωρίστηκε με έναν γιατρό, τον Αλί. Άραβα.
“Και εσύ δημοσιογράφος;”
“Ναι, ναι. Πρακτικάριος για την ακρίβεια”
“Πολύ ωραία”
“Να σας ρωτήσω, ξέρετε γιατί γράψανε τα στοιχεία μου στο αεροδρόμιο;”
“Α, είναι μια τυπική διαδικασία για τους δημοσιογράφους, μη σε απασχολεί”
Η ώρα περνούσε. Όταν τελείωσε η ενημέρωση, ο πρακτικάριος πρόσφερε μια τσίχλα στο γιατρό. “Ταιχλίτσα;” τον ρώτησε
“Βεβαίως”
“Πόσο κοστίζει μια τσίχλα, Αλί;” τον ρώτησε τότε
“Δεν κοστίζουν τίποτα, φίλε μου. Τις δίνουν δωρεάν τα περίπτερα από τη κυβέρνηση”
