Το περιστατικό συνέβη πριν από λίγο. Πριν από λίγα λεπτά για να είμαι πιο συγκεκριμένος.
Βρισκόμουν λοιπόν στην παραλία στη Θεσσαλονίκη, καθισμένος σε ένα παγκάκι απέναντι από το λευκό και έγραφα στο ημερολόγιο μου. Έγραφα για το πώς πάει η ζωή μου, τι θέλω να πετύχω και πώς μπορώ να αναπροσαρμώσω τους στόχους μου ώστε να τους κάνω πιο βιώσιμους. Όταν τελείωσα, είπα να σηκωθώ και να περπατήσω. Ώσπου να βάλω το ημερολόγιο στη τσάντα, ο χυμός αναποδογυρισε από το δυνατό αέρα και χυθηκε στο έδαφος.
Η πρώτη μου σκέψη, χαμένα 3€. Μου άρεσε πολύ αυτός ο χυμός.Η δεύτερη σκέψη μου, γιατί δεν τον κρατησα. Στιγμιαία νεύρα και απελπισία.
Καθώς προχωρούσα, έβλεπα το κουτάκι να με ακολουθεί. Σα να ήθελε κάτι να μου πει. Να μου διδάξει. Κάποια στιγμή πήγα να το πιάσω, αλλά ο αέρας το έδιωξε πολύ μπροστά μου, και χάθηκε στο δρόμο.
Το μάθημα που μου ήρθε στο μυαλό, είναι το εξης: Δεν ορίζω τα πράγματα, αλλά την αντίδραση μου σε αυτά.
Και πόσες φορές το έχω ακούσει και το έχω πει. Κι όμως, ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Ήρθε τώρα που προσπαθώ να βελτιωθώ καθ ακούω audiobooks. Τώρα που θέλω να αναθεωρήσω τις πιο σταθερές αξίες στη ζωή μου. Τώρα που οι αμφιβολίες μου χτυπάνε κόκκινο. Τώρα που η διαπίστωση ότι μεγαλώνω επιβεβαιώνεται.
Η επόμενη σκέψη, ήταν θετική. Ειπα: ευκαιρία για νέο κείμενο! Κι έτσι κι έγινε.
Δύσκολα θα βρεις τέτοιο μάθημα με 3€.Δυσκολα η επανάληψη θα πονέσει, αλλά συνάμα θα σε αλλάξει τόσο.
Μπορεί σήμερα να έχασα ένα χυμό, ομως κέρδισα κάτι πιο σημαντικό: τη διαπίστωση ότι ορίζω μόνο την αντίδραση μου. Όχι τα πράγματά.
