Πάρε μια φωτογραφική μηχανή.
Φωτογράφισε ότι τραβάει η ψυχή σου, μα μη ξεχάσεις να βγάλεις και μια παραλία. Και συγκεκριμένα, την άμμο.
Βλέπεις, η άμμος αντιπροσωπεύει τη ζωή. Ο κάθε κοκος άμμου είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ζει και αναπνέει.
Όταν αυτός ο κόκκος ενωθεί με τον άλλον, υπάρχουν πολλά πιθανά σενάρια για το τι θα καταλήξει. Κάποια, λένε ότι θα γεννηθεί ένας τρίτος. Άλλα, ότι θα μείνουν δεμένα για πάντα, ενώ τα υπόλοιπα ότι θα δωρίσουν και θα ήταν όπως ήταν και πριν
Όταν αυτοί οι κόκκοι ενωθούν ως πλήθος, δημιουργούν κοινότητες. Θρησκείες, εθνότητες και χώρες. Τόπους λατρείας και πίστης. Οι κόκκοι είναι πολλοί και δε μπορείς να τους ξεχωρίσεις.
Αν τους δεις από πάνω, θα καταλάβεις ότι το τοπίο μαγεύει μα δε τελειώνει ποτέ. Και αυτό γιατί ο καθένας και η κάθε μιας αξίζει. Ετσι, η εικόνα είναι η απόδειξη ότι όλοι αξίζουμε και υπάρχουμε.
Κάποιες μερίδες κοκκων πατωνται. Είτε από άλλους ανθρώπους είτε από αντικείμενα. Χάνονται και πονουν. Όμως συνεχίζουν να υπάρχουν, σε μια διαφορετική μορφή.
Το καλό με αυτούς, είναι ότι δροσιζονται. Ενώ οι απονητοι, καίνε και δε σε αφήνουν να πατήσεις πάνω τους. Γιατί φοβούνται ότι θα λιώσουν.
Τέλος, στην παραλία υπάρχει θάλασσα. Δε ξέρουμε πως θα αντιδράσει και ποιους κόκκους θα πάρει. Μα και οι κόκκοι τη θεωρούν θεα, ενώ φαντάζονται ότι είναι απέραντη.
Μα που να ξέραν οι κόκκοι, ότι η θάλασσα τελειώνει.. Το ίδιο και ο χρόνος.
Μα όπως ο κόκκος δε ξέρει και δε πιστεύει κάτι πέρα από τη θάλασσα, έτσι και ο άνθρωπος. Κι όμως που υπάρχει. Κι όμως που θα με διαψεύσεις. Κι έλα που θα το νιώσεις αργά ή γρήγορα Ρε φιλαράκι
