Σύμφωνα με τον ορισμό του λεξικού, θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις προσδοκίες μας ως την αναμονή ή την ελπίδα ότι θα συμβεί κάτι καλό. Με άλλα λόγια, οι προσδοκίες μας, είναι πεποιθήσεις που βασίζονται κυρίως στο μέλλον, και έχουν ως στόχο να μας κάνουν να νιώσουμε πιο συνδεδεμένοι και αγαπητοί με τον εαυτό μας. Επίσης, είναι κάτι που πιστεύουμε και έχει μια θετική χροιά, παρόμοια με αυτή της ελπίδας.
Λίγους μήνες, πηγαίνοντας στην οικογενειακή ψυχοθεραπεία, ο ψυχοθεραπευτής μου, είπε: Δε γίνεται να ζήσεις χωρίς προσδοκίες. Αν γινόταν αυτό, τότε δε θα μπορούσες να κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Δε θα μπορούσες να περπατήσεις, να ασκηθείς, να φας ή να βγάλεις την ημέρα. Πολύ απλά, γιατί έχουμε προσδοκίες από τον εαυτό μας και τους άλλους.
Στη ψυχοβιολογία έμαθα, ότι ο εγκέφαλος μας εκκρίνει ντοπαμίνη, όταν αναμένει ή λαμβάνει μια ανταμοιβή. Έτσι, έχει συνδεθεί η ντοπαμίνη με τις προσδοκίες. Για αυτούς που δε γνωρίζουν πολλά για αυτόν τον νευροδιαβιβαστή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα “φυσικό ναρκωτικό”, που κάνει τον εγκέφαλο μας να λειτουργεί και βασίζεται κατά κύριο λόγω στις προσδοκίες.
Γίνεται να μην έχω προσδοκίες;
Διαβάζοντας το άρθρο μέχρι τώρα, μπορεί να σου προκλήθηκε εύλογα η ερώτηση: Αφού είδαμε τι είναι μια προσδοκία (το να αναμένω ή να ελπίζω για κάτι/σε κάτι καλό), είναι δυνατόν να μην έχω καθόλου προσδοκίες;
Η απάντηση, είναι όχι! Όπως μου είπε ο ψυχοθεραπευτής τότε, δε γίνεται κάποιος να μην έχει προσδοκίες. Και αντικειμενικά μιλώντας, δεν είναι κακό να έχουμε μερικές φορές προσδοκίες. Πολύ απλά, γιατί είμαστε άνθρωποι και έτσι λειτουργεί το σύστημα μας.
Ωστόσο, το πρόβλημα γεννιέται όταν αυτές, “μολύνουν” τον οργανισμό μας και επηρεάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.
Όταν το καλό γίνεται κακό
Όταν λοιπόν περιμένουμε πράγματα από τους άλλους, όταν για να δώσουμε χρειάζεται πρώτα να πάρουμε, όταν για να αγαπήσουμε χρειάζεται να αγαπηθούμε, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και αυτό, γιατί μολύνουμε και δηλητηριάζουμε τον οργανισμό μας με περιττές τοξίνες. Με άλλα λόγια, “θολώνουν” οι φακοί μας και δεν βλέπουμε καθαρά τα πράγματα.
Έτσι, σταματάμε να αγαπάμε, να νιώθουμε, να ελπίζουμε και να πράττουμε. Ο Λέο Μπουσκάλια λέει, ότι καλό είναι να έχουμε προσδοκίες μόνο από τον εαυτό μας. Και αυτό, πάντοτε σε λογικά πλαίσια με όρια. Δε γίνεται να είμαστε σουπερ μαν, ούτε να δίνουμε παραπάνω από αυτό που έχουμε να δώσουμε.
Σύνοψη
Οι προσδοκίες είναι η ελπίδα ή η αναμονή για κάτι καλό. Δε γίνεται να ζούμε χωρίς αυτές, όμως όταν επεμβαίνουν στον τρόπο που ζούμε ή αγαπάμε, τότε αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα. Η λύση; Να περιμένουμε πράγματα μόνο από τον εαυτό μας και όχι τους άλλους.
Μέχρι την επόμενη φορά, να χαμογελάς και να είσαι καλά!
Πηγές: https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%B1
