Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στο σπίτι της γιαγιάς μου. Η τηλεόραση παίζει τον Τροχό της Τύχης, ο Μπλάγκο (ο πανέμορφος σκύλος της γιαγιάς μου) θέλει να πάει πάνω, και εγώ κάθομαι και γράφω.
Δίπλα μου, υπάρχει ένα νόστιμο κομμάτι κέικ, το οποίο τρώω σιγά, σιγά, καθώς γράφω. Είπε η γιαγιά, ότι το αγόρασε από το φούρνο. Είναι σχετικά πολύ οικονομικό. Είναι σοκολάτας, πολύ φρέσκο και εύγεστο.
Από αριστερά μου, βλέπω τη συσκευή απολύμανσης την οποία αγόρασα εχθές. Μπορείς να τη δεις εδώ! Παρά το γεγονός ότι μου άνοιξε το καπάκι και χύθηκε στο παντελόνι μου, πιστεύω ότι είναι πολύ λειτουργικό. Ωστόσο, οφείλω να πω ότι δεν είναι και πολύ σταθερό, αλλά αν δε το κουνάς πολύ, είναι μια χαρά.
Η ιδέα του σημερινού άρθρου, ίσως είναι η ελευθερία που προσφέρουν τα μικρά, και φαινομενικά, ασήμαντα πράγματα.
Όπως είχα γράψει και σε ένα παλιό μου άρθρο, το Γιώργο χάνεις, έχω χάσει πολύ σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Κυρίως κατά την εφηβική μου ηλικία στα Χανιά, αλλά και όταν ήμουν μικρότερος και ζούσα στη Θεσσαλονίκη.
Έτσι λοιπόν, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι όσο το δυνατόν πιο mindful μπορώ. Προσπαθώ να μη χάσω καμία μικρή στιγμή, όπως για παράδειγμα τώρα.
Το πρώτο βήμα για την ελευθερία των μικρών στιγμών
Επιλέγω να γράψω, δηλαδή να εξασκήσω όσο το δυνατόν περισσότερο το πάθος μου, και να είμαι παρόν. Αυτό πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στην ελευθερία των μικρών στιγμών.
Με άλλα λόγια, το να κάνεις το πάθος σου, πολλές φορές μέσα στη μέρα αλλά και να σκέφτεσαι για αυτό. Κυρίως πώς μπορείς να βελτιωθείς και να γίνεις καλύτερος σε αυτό, αλλά και πώς μπορείς να κάνεις νέες γνωριμίες στο χώρο που ενδιαφέρεσαι.
Το δεύτερο βήμα για την ελευθερία των μικρών στιγμών
Έπειτα, για να απολαύσεις αυτές τις μικρές στιγμές πολυτελείας, χρειάζεσαι χαλαρότητα και καλή ψυχική υγεία. Το ξέρω, μπορεί να ακούγεται δύσκολο, αλλά στην πραγματικότητα είναι εύκολο.
Περιορίζοντας τους εξωτερικούς περισπασμούς, μαθαίνοντάς καλύτερα τον εαυτό σου, και μιλώντας με τους ανθρώπους που αγαπάς, θα νιώσεις καλύτερα. Κάτι ακόμα που με ανεβάζει, είναι ο καφές, αρκεί να μην κάνω υπερβολική κατανάλωση.
Το τρίτο βήμα για την ελευθερία των μικρών στιγμών
Αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω δύο πράγματα που με έκαναν να εκτιμώ αυτές τις στιγμές, είναι ο διαλογισμός και η πρακτική ευγνωμοσύνης.
Γράφοντας καθημερινά τα πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο, όχι μόνο νιώθεις πιο αισιόδοξος αλλά και δημιουργείς νέους νευρώνες στον εγκέφαλο σου. Ο διαλογισμός δε, σε ωθεί να είσαι παρόν σε όλες τις φάσεις της μέρας σου, και σε βγάζει από τον αυτόματο πιλότο. Έτσι απολαμβάνεις τη ζωή σου.
Είναι σίγουρο, ότι όταν ζεις τις μικρές στιγμές της ημέρας σου, νιώθεις ελεύθερος. Αυτή για εμένα, είναι η πραγματική ελευθερία. Το να μπορείς δηλαδή να απολαμβάνεις αυτές τις στιγμές, δίχως να νιώθεις τύψεις ή ενοχές. Και τώρα, με συγχωρείς, αλλά πάω να παίξω UNO με τη γιαγιά μου!
