Σας παραθέτω, ένα υπέροχο ποίημα, της Νικολέτας Τρίψα:
Κούρνιαξε η νύχτα στις βελόνες των πεύκων.
Πορφυροί ιππότες τρέχουν απ’άκρη σ’άκρη.
Τρόμαξε κι ο κόσμος, κρύφτηκε.
Μετανάστες γίνηκαν τ αγρίμια.
Και οι ανθοί των πουρναριών εξανεμίστηκαν στη βορά μιας ατίθασης λαίλαπας
που κυβερνούσε.
Το τραγούδι της όμοιο μοιρολόι,
αναρίγησε τη πλάση.
Αχόρταγα κατάπινε
κάθε ομορφιά και χρώμα.
Μαύρο τούλι έριξε κι αφάνισε
κάθε μορφή ζωής.
Έρεβος που ζητούσε βασίλειο.
Χρυσόσκονη που γίνηκε στάχτη
στο πέρασμά της!
Νικολέτα Τρίψα
(Γραμμένο με αφορμή την πρόσφατη φωτιά)
