Η μεγαλύτερη αμαρτία που μπορεί να υπάρξει ποτέ στον κόσμο, δεν δημιουργήθηκε ακόμη. Δεν έχει συνταχθεί από κανέναν ιερέα, από κανένα δόγμα και από καμιά θρησκεία ή εκκλησία.
Η μεγαλύτερη αμαρτία του κόσμου, δεν είναι η μνησηκακία, η δολοφονία, η απιστία και η μοιχεία. Δεν είναι η κλοπή ή η ψευδομαρτυρία. Μπορεί τα παραπάνω να είναι η παρακμή της ανθρώπινης φυλής και ο ξεπετασμός της, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι η Υπάτη αμαρτία.
Αν θέλουμε να καταλάβουμε περισσότερα για τις αμαρτίες, οφείλουμε να ψάξουμε μέσα στα συναισθήματα και τις σκέψεις μας. Μέσα στο τι είναι πρέπον και τι όχι. Τι λάθος και τι σωστό. Όμως όσο βαθιά και αν ψάξουμε, δε θα καταλάβουμε την μεγαλύτερη αμαρτία.
Σε μια δεύτερη ανάλυση, ίσως ψάξουμε για πράγματα που μας ενοχλούν και τα βαφτίσαμε ως αμαρτία. Όπως το να κρίνουμε και να βλασφημούμε, το να βιοπραγουμε και να εμποδίσουμε την κοινωνία να κάνει τη δουλειά της.
Σε μια τρίτη ανάλυση, μπορούμε να συμπεριλάβουμε τα πιστεύω και τις ιδεολογίες μας, ώστε να φτάσουμε κοντά στην έννοια της μεγαλύτερης αμαρτίας. Εδώ θα μας βοηθήσουν τα ιερά κείμενα και οι ιερές παραδόσεις, που εδώ και χρόνια χαράζουν την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας.
Η αντίφαση: Η μεγαλύτερη αμαρτία
Όμως θα γελάσουμε πικρά, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η μεγαλύτερη αμαρτία στην ουσία βρίσκεται στην θεϊκή φύση του ανθρώπου. Βρίσκεται σε αυτό που μας κάνει να είμαστε εν μέρει θεοί και εν μέρει άνθρωποι.
Γιατί αν ήμασταν μόνο άνθρωποι, δε θα θέλαμε εξουσία. Ούτε πολλά χρήματα. Ούτε πολέμους και εξεγέρσεις.
Γιατί αν ήμασταν θεοί, δε θα θέλαμε τα παραπάνω και θα ξέραμε τι είναι το καλό και το κακό. Το σωστό και το λάθος. Το halal και το haram.
Ίσως τελικά η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η θέληση του ανθρώπου να γίνει θεός. Και από την άλλη, η θέληση του ανθρώπου να απαρνηθεί τη θεϊκή φύση του και να βαφτίζεται μόνο ως άνθρωπος.
Η μεγαλύτερη αμαρτία του κόσμου δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη. Ίσως να μην δημιουργηθεί και πότε. Γιατί δεν ειμαστς ούτε μόνο άνθρωποι, ούτε μόνο θεοί. Και αυτός, είναι ο λόγος που πιστεύουμε ακόμα στις αμαρτίες.