Η ώρα είναι 8:42. Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου, πατώντας τα πλήκτρα του μηχανικού πληκτρολογίου μου. Για να πω την αλήθεια, μου αρέσει πάρα πολύ ο ήχος που κάνουν τα πλήκτρα όταν πατιούνται. Είναι εύηχος και συνάμα πολύ απολαυστικός. Αφού γράφω την “πρώτη φουρνιά” του κειμένου με το μηχανικό, που κάνει τη “βαριά δουλειά”, κάνω όλο το edit με το default του laptop.
Η σημερινή μέρα ήταν ιδιαίτερα χαλαρή. Θα τη χαρακτήριζα και ως αρκετά ωραία, αφού ναι μεν δεν έκανα πολλά πράγματα, αλλά πέρασα καλά. Περπάτησα και πήγα στη γιαγιά μου, παρακολούθησα τις διαλέξεις της ημέρας και μίλησα με ένα παλιό φίλο. Έχω να πω ότι είναι αρκετά καλό παιδί, ακόμα και αν δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά. Κατάγεται από την Αφρική, και συγκεκριμένα τη Νιγηρία, και έχει ως όραμα να αλλάξει τη χώρα του. Βέβαια, δε μένει μόνο εκεί.
Έχει ως όνειρο να αλλάξει τον κόσμο και να καταπολεμήσει τις ανισορροπίες και τις ανισότητες που συμβαίνουν στην Αφρική καθημερινά. Δε χάνει ποτέ την ευκαιρία να μου υπενθυμίσει ότι η ζωή στη χώρα του είναι δύσκολη, αφού δεν έχει πάντα τα απαραίτητα για να επιβιώσει. Ωστόσο, προσπαθεί να δει τη θετική πλευρά σε όλο αυτό, και να μου δώσει κουράγιο για το αύριο. Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο και αντιφατικό, όμως αυτοί που πραγματικά βρίσκονται σε κίνδυνο, ή τέλος πάντων αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, παρηγορούν καλύτερα αυτούς που δε βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση.
Όπως και να ‘χει, ελπίζω μια μέρα, ο φίλος μου, να βρει το δρόμο του και να καταφέρει να πετύχει όλους τους στόχους και τα όνειρα του. Όταν μιλάω με τέτοια άτομα, έρχονται διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου. Από το “Γιατί ο κόσμος να είναι άδικος;”, μέχρι το “Πώς μπορώ να βάλω και εγώ το δικό μου λιθαράκι, στην αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων;”.
Οι προβληματισμοί
Οι απαντήσεις ωστόσο, δεν είναι πάντοτε συγκεκριμένες ή άμεσες. Πολλές φορές, οι προβληματισμοί μένουν, και μου δίνουν τροφή για σκέψη. Δε θα χαρακτήριζα αυτές τις ερωτήσεις ως “κακές”. Ούτε ως “απαισιόδοξες”. Πολύ απλά, επειδή ο καθένας, έχει το δικό του τρόπο για να λειτουργεί. Σκέφτεται διαφορετικά και πράττει διαφορετικά. Έτσι, εμένα με βοηθάει στο να θέτω στον εαυτό μου ερωτήσεις, ψάχνοντας για μια απάντηση.
Πολλές φορές, η διαδικασία μοιάζει και ως μια απόπειρα εύρεσης ενός κατάλληλου αλγορίθμου. Εδώ βέβαια, δε παίζει σημασία η γλώσσα προγραμματισμού. Δηλαδή, δεν έχει καμία σημασία η υλοποίηση του προβλήματος πρακτικά, αλλά θεωρητικά. Δηλαδή, να βρεθεί ένας τρόπος επίλυσης, ακόμα και αν δεν είναι αρχικά και πολύ συγκεκριμένος.
Ο τρόπος εύρεσης ενός αλγορίθμου
Μέσα στα χρόνια, οι στρατηγικές επίλυσης των προβλημάτων μου έχουν αλλάξει. Από πολύ ανώριμες και επιπόλαιες, μέχρι αρκετά στοχευμένες και λογικές. Ωστόσο, δε μένω τόσο στο γεγονός ότι έχω βρει έναν κατάλληλο τρόπο επίλυσης προβλημάτων. Γιατί πολύ απλά, δεν έχω βρει. Κάθε μέρα προσπαθώ να βελτιώνομαι, με ό,τι αυτό και αν συνεπάγεται.
Είμαι λοιπόν, σε μια διαδικασία εύρεσης αλγορίθμου. Τόσο για να βοηθήσω το φίλο μου, όσο και για να βελτιώσω τη ζωή μου. Μπορεί να μην είναι πολύ συγκεκριμένο όλο αυτό, ούτε να είναι ιδιαίτερα αποδοτικό. Ωστόσο, είναι μια αρχή.
Το παρόν κείμενο, αποτελεί μια ημερολογιακή καταχώριση για την 1/4/2020.
Ευχαριστώ που διάβασες το ημερολόγιο μου. Μπορείς φυσικά να σχολιάσεις, και να μου πεις τη γνώμη σου! Θα περιμένω με ανυπομονησία!
