Το κείμενο αφορά τις εσωτερικές ανησυχίες μας
Η ώρα είναι 11:30. Kάθομαι στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας τον πρωινό καφέ μου. Μόλις γύρισα από το πρωινό περπάτημα, και σκέφτομαι τι θα κάνω μέσα στη μέρα. Σίγουρα θα διαβάσω και θα μεταφέρω κάποιες σημειώσεις στον υπολογιστή, γιατί μεταξύ μας, αυτή την εβδομάδα έκανα ένα μεγάλο διάλειμμα από το διάβασμα.
Έπειτα, μάλλον θα πάω στη γιαγιά μου το απόγευμα, για να τη δω και να περάσω δημιουργικό χρόνο μαζί της. Μου αρέσει πάρα πολύ όταν πηγαίνω εκεί. Πιστεύω το έχεις καταλάβει, επειδή παίζουμε Uno και συζητάμε για όμορφα και ενδιαφέροντα θέματα. Μετά, μπορεί να οργανώσω λίγο τη διατροφή μου και να βγάλω ένα πρόγραμμα εβδομάδας. Ίσως πάω και στο super market, για να αγοράσω πρώτη ύλη για πιο υγιεινά γεύματα. Ξεκίνησα μόλις προχθές, και νιώθω πολύ μεγάλη διάφορα. Όχι τόσο από έξω, όσο από μέσα!
Μπορεί όλα να φαίνονται ότι είναι κανονισμένα και οργανωμένα σήμερα, συνέβη κάτι όμως που δεν το υπολόγιζα. Το θέμα του δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, και θα το χαρακτήριζα πολύ προσωπικό. Αυτό όμως που θα ήθελα να συζητήσουμε και να αναλύσουμε, δεν είναι τόσο το ίδιο το θέμα, όσο η συμπεριφορά και η αντίδραση μου σε αυτό.
Αρχικά, θα ήθελα να τονίσω ότι το κείμενο γράφηκε δύο φορές. Αυτή είναι η δεύτερη φορά, η αναθεωρημένη θα έλεγα, καθώς σκέφτηκα ότι θα ήταν άδικο να δημοσίευα την πρώτη έκδοση. Είναι γνωστό, ότι όταν έχεις έντονα συναισθήματα, συνήθως δεν είσαι αντικειμενικός και από τις δύο πλευρές. Έτσι, δε θα ήταν σωστό να ανέβαζα ένα κείμενο, το οποίο θα ήταν “δικογραφία” αλλά ούτε και να κάνω κατάχρηση της θέσης μου ως ιδιοκτήτης της σελίδας, ώστε να φανώ ο “δίκαιος” και ο “σωστός”.
Η πρώτη ανάλυση σχετικά με τις εσωτερικές ανησυχίες
Ως πρώτη ανάλυση λοιπόν, θα ήθελα να πω ότι η συμπεριφορά μου δεν ήταν η αναμενόμενη. Δεν ήταν μια συμπεριφορά που θα ήθελα να έχω, πόσο μάλλον μια συμπεριφορά που συμβαδίζει με την ιδέα της αυτοβελτίωσης. Για αυτό, προσπάθησα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να την περιορίσω, και να βγω έξω στο μπαλκόνι. Η αλήθεια είναι ότι βοήθησε πολύ, και είναι κάτι που το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν, για κάποιο λόγο, νιώσεις έντονα συναισθήματα, καλύτερα είναι να απομακρυνθείς από εκείνο το χώρο για λίγα λεπτά.
Η αντίδραση μου ήταν υπερβολική, όχι τόσο επειδή είχα δίκιο ή η πράξη ήταν άδικη, αλλά επειδή ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει τις δικές του επιλογές. Το να ασκώ κριτική, είναι δικαίωμα μου, ωστόσο υποχρέωση μου είναι να σέβομαι τις επιλογές των άλλων. Έχω καθήκον, τόσο ως άτομο όσο και ως “blogger”, να προασπίζομαι το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και επιλογής. Έτσι, ενώ είχα το δικαίωμα να διαφωνήσω με μια ιδέα, δεν είχα το δικαίωμα να την κατακρίνω και να την εκλάβω ως προσωπική προσβολή.
Πολλοί από εμάς, όταν διαβάζουμε ή ακούμε κάτι που δε μας αρέσει, το λαμβάνουμε ως προσωπική προσβολή. Μα έτσι είναι οι εσωτερικές ανησυχίες. Αυτό, μας οδηγεί στο να νευριάζουμε και να επιτιθόμαστε στο συνομιλητή μας, πολύ απλά επειδή νομίζουμε ότι έχει κάτι μαζί μας. Μα, θα χαρακτήριζα αυτή τη νοοτροπία, τόσο άδικη για το συνομιλητή, όσο και ως μια μορφή “μικρού φασισμού” αφού προσπαθούμε να επιβληθούμε στον άλλον, με αφορμή μια “εικονική προσβολή”.
Η δεύτερη ανάλυση σχετικά με τις εσωτερικές ανησυχίες μου
Στη δεύτερη ανάλυση, ένιωσα άσχημα επειδή έκρινα γρήγορα και οδηγήθηκα σε λάθος συμπεράσματα. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνώ με την πράξη, απλώς ότι δεν πρέπει να την απορρίπτω με αυτό τον τρόπο. Πολλές φορές, μπορεί να μη συμφωνούμε με κάτι που συμβαίνει γύρω μας. Εδώ λοιπόν, έχουμε δύο επιλογές:
Η πρώτη, είναι να πράξουμε με βάση μια καθολική και μη βίαιη συμπεριφορά. Ως μη βίαιη συμπεριφορά, ορίζω κάθε συμπεριφορά που εκπέμπει ειρηνικά μηνύματα τόσο προς τα έξω, όσο και προς τα μέσω. Διότι, βία δεν είναι μόνο το να χτυπήσεις ή να βρίσεις κάποιον. Είναι οποιαδήποτε πράξη που έχει ως στόχο να μειώσει ή να κατακρίνει τον άλλον. Ακόμα και δίκιο αν έχεις, η χρήση βίας ή η εγωιστική νοοτροπία, θα σε κάνουν να το χάσεις.
Η δεύτερη επιλογή που έχεις, είναι να πάρεις λίγο χρόνο να ηρεμήσεις, και να σκεφτείς πιο καθαρά το τι συνέβη. Μπορεί να είναι από μερικά λεπτά, ως κάποιες ώρες. Δεν έχει σημασία τόσο το χρονικό διάστημα, όσο το να μπορέσεις να κατανοήσεις τι θέλει να σου πει ο συνομιλητής σου. Αφού ηρεμήσεις, θα μπορέσεις με ήρεμο και “έξυπνο” τρόπο, να διαχειριστείς στρεσογόνες καταστάσεις.
Τι έχω να μάθω από αυτές
Η αγαπημένη μου έκφραση. Το mindset που με έχει σώσει πάρα πολλές φορές από δύσκολες καταστάσεις, αλλά και με βοήθησε στο να αναπτυχθώ. Λέω αυτή την ερώτηση νοητά μέσα μου, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που είτε δεν υπολόγιζα, είτε που δε μου άρεσε. Σίγουρα η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει. Στο λέω από προσωπική εμπειρία!
Εγώ στην προκειμένη περίπτωση, έμαθα να μη βιάζομαι να κρίνω και να μη λαμβάνω τις πράξεις των άλλων ως προσωπικές προσβολές. Ίσως ήταν μια καλή ευκαιρία, ώστε να κουμπώσω τη θεωρία με την πράξη. Να μπορέσω να βελτιωθώ, μέσα από ένα διαδραστικό, και παράδοξο, θα έλεγα, τρόπο.
Αυτό που θα ήθελα να σου μείνει μέσα από όλη αυτή την ιστορία, είναι η ανάλυση και ο τρόπος σκέψης σε δύσκολες καταστάσεις. Είναι σίγουρο, ότι αν δεν έρθεις αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις, δε θα μπορέσεις να αναπτυχθείς. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να τις επιδιώκεις. Απλώς, όταν συμβαίνουν, να είσαι ενσυνείδητος και να μη ξεχνάς αυτά που μαθαίνεις από το Πανεπιστήμιο Της Ζωής!
