Ένα κείμενο αφιερωμένο για τα Χριστούγεννα <3
Ημέρες γιορτών. Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά και όλα τα σχετικά. Κενό από το κολλέγιο, κενό από τις υποχρεώσεις και κάθομαι σπίτι, απολαμβάνοντας ποιοτικό οικογενειακό χρόνο. Στο μεταξύ, αδράζω την ευκαιρία να διαβάσω όσο πιο πολύ μπορώ, σε ποικίλες θεματολογίες. Ένα βιβλίο από τα πολλά που διαβάζω, αναφέρεται στο βουδισμό.
Η συγγραφέας, μεγάλη πνευματική δάσκαλος και μαθήτρια του Dalai Lama, λέει:
“Σκεφτείτε, ότι όταν παραπατατε στο δρόμο, και το πόδι σας λυγίζει, τα χέρια κατευθείαν προσπαθούν να πιάσουν το κορμί μας και το πάτωμα ώστε να μη χτυπήσουμε. Αντιλαμβάνονται ότι ένα μέρος του οργανισμού τότε κινδυνεύει, και σπεύδουν να βοηθήσουν. Σε καμία περίπτωση δεν κράζουν ή κατηγορούν τα πόδια σας για αυτό το σφάλμα. Αντιθέτως, αγαπούν το σύστημα τους και προσπαθούν να βοηθήσουν.
Έτσι και οι άνθρωποι, ανήκουμε στον ίδιο οργανισμό, το ίδιο σύστημα.”
Την ίδια αποθήκη συναισθημάτων όπως λέει ο κονάνος, πρώην ιερέας και νυν ένας από τους μέντορες μου. Την ίδια οικογένεια όπως αναφέρει ο Νατζεμυ, δάσκαλος και χριστιανός. Πάρα την ανατολική “θρησκεία”, βουδισμός και χριστιανισμός αναφέρονται στην ίδια ακριβώς ιδέα.
Και κάπως έτσι, έρχομαι να ρωτήσω “Πώς μπορούμε να δούμε τον συνάνθρωπο μας ως μέρος του ίδιου συστήματος και όχι ως εχθρό; Πώς μπορούμε να δούμε το διαφορετικό ως ανάλογο παρόμοιο;”
Πολλοί δοξάζουν το Θείο Βρέφος σήμερα, λέγοντας ευχές και δοξολογίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα γιορτής λοιπόν, εύχομαι να δούμε το Θείο Βρέφος και ως “Θείο Άνθρωπο” όπως αναφέρεται με τη δεύτερη, ανθρώπινη μορφή του, ο Χριστός.
Ίσως τελικά, οι θρησκείες του ανθρώπου είναι ένας τρόπος να ενωθούμε και να μυηθούμε την αλήθεια, την αγάπη. Αλλιώς, ποιο το νόημα;
Αφιέρωμα Χριστουγέννων:
