Ένα κείμενο σχετικό με τη βιτρίνα και τα ταμεία!
Μια όμορφη παρομοίωση που μου αρέσει να χρησιμοποιώ όταν πρόκειται για τα βιβλία και τα καφέ που πηγαίνω και αγοράζω αντίστοιχα, είναι αυτή της βιτρίνας και του ταμείου.
Τα περισσότερα μαγαζιά, όπως είναι γνωστό, στολίζουν τις βιτρίνες τους, τόσο σε κάθε σεζόν, όσο και γενικότερα όλο το χρόνο. Φροντίζουν να είναι όλα στην εν τέλεια και όμορφα, καλοφτιαγμένα και έτοιμα για αγορά. Τη βιτρίνα τη βλέπουν σχεδόν όλοι οι περαστικοί, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να μπουν στο μαγαζί λόγω αυτής.
Η βιτρίνα μας λοιπόν, είναι αυτό που δείχνουμε στον κόσμο. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι αυτή η φωτογραφία που βλέπεις.
Ανάλογα με τα ερεθίσματα, το χαρακτήρα και τη κοσμοθεωρία σου, μπορεί να καταλαβαίνεις διαφορετικά αυτή τη φωτογραφία. Για παράδειγμα, μπορεί να νομίζεις ότι μου αρέσει το διάβασμα, μου αρέσει το στυλ, μου αρέσουν και τα δύο και αγαπώ το γράψιμο. Από την άλλη, μπορεί (ελπίζω να μην ισχύει
) να νομίζεις ότι μου αρέσει να δειχνομαι ή ότι επιμελούμαι το κοινωνικό μου προφίλ με επιδεξιότητα και στυλ. Ότι και αν ισχύει από αυτά, το αποτέλεσμα είναι ένα: Αυτό είναι η βιτρίνα μου.
Αντιθέτως, το ταμείο του μαγαζιού είναι το σημείο όπου αυτό που είδες στη βιτρίνα, γίνεται δικό σου. Είναι το σημείο που διαφοροποιεί το “θέλω” από το “έχω” και το “δεν είμαι” στο “είμαι”. Επιπλέον, μπορείς να δεις με επιμέλεια το αν σου αρέσει το αντικειμενικό της βιτρίνας, και να το αγοράσεις ή να το αφήσεις πίσω.
Το ταμείο μας λοιπόν, είναι αυτό που υπάρχει πίσω από τη φωτογραφία. Είναι αυτό που κάνουμε πριν και μετά από τη φωτογραφία. Είναι το “είμαι” και το αληθινό “έχω”. Όχι το “έχω” της φωτογραφίας. Είναι επίσης αυτό που κάνουμε όταν βγάζουμε τη φωτογραφία, όπως για παράδειγμα το αν θα φτιαχτουμε, τι σκεφτόμαστε ενώ πατάμε το κλικ όπως επίσης και το τι νιώθουμε κατά τη διάρκεια, πριν και μετά. Αυτό είναι το ταμείο μας.
Και ποιο είναι το συμπέρασμα ή takeaway αυτού του κειμένου;
Αγάπησε τους ανθρώπους, διαμόρφωσε τις στάσεις σου και επέλεξε τους φίλους/δεσμούς σου, με βάση το ταμείο τους και όχι τη βιτρίνα τους.
Γιατί το “φαίνεσθαι” δεν συνάδει πάντοτε με το είναι!
