Ένα κείμενο σχετικά με την αυτοβελτίωση
Ξεκινώντας να γράφω αυτό το άρθρο, δεν είμαι σίγουρος για το τι τίτλο να του βάλω. Από το μυαλό μου περνάνε αρκετά πιθανά ονόματα, αλλά δεν είμαι ακόμα σίγουρος. Έτσι, αποφάσισα να του βάλω έναν στο τέλος, χωρίς να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να σκεφτώ. Πιστεύω, ότι τα αυθόρμητα, είναι τα καλύτερα. Ειδικά στη συγγραφή.
Εχθές, ήταν μια περίεργη μέρα για εμένα. Ένιωθα πολύ άσχημα σωματικά, και αναγκάστηκα να πάω στο νοσοκομείο. Είχα συμπτώματα γρίπης, covid νόμιζα, και συνεχίζω να έχω. Όμως, οι γιατροί είπαν ότι είμαι καλά, και απλώς είναι της εποχής.
Έτσι λοιπόν, η ψυχολογία μου δεν είναι και πολύ ανεβασμένη. Διάφορες εικόνες έρχονται και φεύγουν από το μυαλό μου. Σκέφτομαι το παρελθόν, μα και το μέλλον. Σκέφτομαι το τι έχω περάσει, μα και το τι έχω να μάθω από το αυτό.
Λένε, ότι θεωρία χωρίς πράξη δε γίνεται. Αυτό πιστεύω κι εγώ. Εχθές και σήμερα λοιπόν, έρχομαι αντιμέτωπος με την “πρακτική” της αυτοβελτίωσης. (Ναι, νομίζω βρήκα τον τίτλο!) Με άλλα λόγια, βιώνω στην πράξη τα όσα έχω μάθει μέχρι τώρα. Το τι θα πει αυτοφροντίδα (self-care), το τι σημαίνει να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου και απλώς να χαλαρώσεις.
Όταν μειώνονται οι ρυθμοί στην αυτοβελτίωση
Είμαι σε μια φάση, και δε θα ντραπώ/φοβηθώ να το πω, που οι ρυθμοί μου έχουν μειωθεί. Προσπαθώ να κάνω λιγότερα πράγματα, αλλά να τα κάνω συνειδητά και καλά. Για παράδειγμα, επιλέγω να γράψω ποιοτικά κείμενα, όχι προχειροδουλειές, και να βοηθήσω μερικά άτομα να φτιάξουν το βιογραφικό τους. Επίσης, επιλέγω να εξεταστώ σήμερα στο μάθημα των Αγγλικών (Καλή μου επιτυχία!) και να χαλαρώσω, πίνοντας καφεδάκι και ακούγοντας χαρούμενη μουσική.
Βλέπεις, δε χρειάζεται πάντα να νιώθεις παραγωγικός και γεμάτος ενέργεια. Με βοηθάει να βλέπω τους ανθρώπους, ως εν μέρει κινητά. Κάποιες φορές, η μπαταρία μας πέφτει. Αν την αφήσουμε να πέσει τελείως, τότε θα υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως τη φροντίσουμε την κατάλληλη στιγμή, και τη φορτίσουμε, θα νιώθουμε πολύ καλύτερα. Αυτό για εμένα, σημαίνει μειώνω ρυθμούς και απολαμβάνω τη ζωή.
Τα εμπόδια είναι για καλό
Ακούγεται πολύ εκνευριστική η φράση “Τα εμπόδια είναι για καλό”, και ομολογώ ότι και εμένα με εκνευρίζει αρκετές φορές. Όμως, είναι αλήθεια. Κάποιες φορές, χρειάζεται να δούμε τα πράγματα με μια διαφορετική οπτική γωνία. Να αναλύσουμε δηλαδή το τι συμβαίνει, όχι τόσο το γιατί, αλλά το πώς μπορούμε να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο.
Τι έχω να μάθω από αυτό;
Αυτό, μας οδηγεί στο παραπάνω mindset “Τι έχω να μάθω από αυτό”. Όσες πιο πολλές φορές το ρωτάμε στον εαυτό μας, όταν συμβαίνουν δυσάρεστα ή ουδέτερα γεγονότα, τόσο πιο πολύ θα δυναμώσουμε την πεποίθηση της αυτοβελτίωσης. Δηλαδή, ότι το “γιατί” και το “πώς”, είναι δυνατά εργαλεία για την βελτίωση του εαυτού μας.
Αρκεί βέβαια, να έχουμε πάντα μια στάση μάθησης και παρατηρητικότητας. Σε ένα παλιότερο κείμενο μου, είχα πει ότι μας θέλουν παρατηρητές στη ζωή. Εδώ λοιπόν, να τονίσω ότι δεν είναι κακό να παρατηρείς τη ζωή σου αλλά και τα γεγονότα, αρκεί να πράττεις κιόλας. Μπορείς να το δεις ως μια ζυγαριά που πάντα πρέπει να ισορροπεί, τόσο με τη σκέψη όσο και την πράξη.
Αυτοβελτίωση: Η πρακτική της
Αυτά τα απλά συμπεράσματα, με φτάνουν σε σημείο να μιλήσω για την “πρακτική της αυτοβελτίωσης”. Στο να καταλάβω ότι δε γίνεται πάντα να είμαι χαρούμενος και εύθυμος. Στο να σεβαστώ τα όρια μου, τον εαυτό αλλά και τη διάθεση μου. Στο να εφαρμόσω όλα αυτά που λέω περί βελτίωσης. Διότι, η ζωή μας δίνει πολλά τεστ. Θέλει να βεβαιωθεί ότι κατανοούμε πλήρως τις αρχές της, μέσω της εξάσκησης.
Όπως έχει πει ο αγαπημένος μέντορας μου, Στέφανος Ξενάκης, “Με αγαπάω και στα πάνω μου και στα κάτω μου. Δε προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο θετικά”. Διότι, από ό,τι έχω καταλάβει, η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο και μαύρο. Είναι χιλιάδες ενδιάμεσες αποχρώσεις. Καθήκον μας, είναι να εντοπίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες, για να ζωγραφίσουμε τον πίνακα της ζωής μας!
