Το κείμενο αυτό αφορά τις αποθήκες ψυχών, μια παρομοίωση που εξηγείται αναλυτικά στο κείμενο
Πολλοί διχάζονται για το τι συμβαίνει μετά θάνατον. Για το πώς είναι η κόλαση και πώς είναι ο παράδεισος.
Σε αυτήν την ιστορία, βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο χώρο. Έχει ψηλά κτήρια, που μοιάζουν με πολυκατοικίες, στα οποία κατοικούν άνθρωποι. Υπάρχουν παγκάκια, λιγοστά δέντρα και κάποια φυτά που μοιάζουν με κάκτους. Οι άνθρωποι δε μιλούν μεταξύ τους.
Είναι όλοι τόσο θυμωμένοι και απορροφημένοι που βρίσκονται εδώ, στην κόλαση που δε μοιάζει για κόλαση, και δε μπορούν να μιλήσουν. Βλέπεις, από όλα αυτά που φοβούνται οι άνθρωποι, τίποτα δε συμβαίνει μετά θάνατον. Δεν υπάρχουν ούτε καζάνια, ούτε φωτιές, ούτε βασανιστήρια. Υπάρχει άφθονο φαγητό, νερό και διασκέδαση. Τζόγος και τηλεόραση. Παιχνίδια και σνακ. Το μόνο που στερούνται οι άνθρωποι, είναι η ικανότητα να μιλούν την ανθρώπινη γλώσσα. Και κατά συνέπεια όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Το κλίμα είναι βαρύ και μουντό. Οι άνθρωποι βαριουνται. Δεν υπάρχει επικοινωνία. Έχουν τόσες ανέσεις, αλλά στην αιωνιότητα φαίνεται μηδαμινή αξία. Αυτό που κάνει εντύπωση στους άνθρωπος όταν έρχονται εδώ, είναι ότι δεν υπάρχει διάβολος. Ούτε κάποια σατανική μορφή για να τους τιμωρήσει. Και μόνο η μουντή αιωνιότητα είναι αρκετή.
Πολλές φορές οι άνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους. Συμμετέχουν σε μάχες και ξυλοδαρμούς, μόνο και μόνο για να εκτονωθούν. Δεν υπάρχει άλλη μορφή επικοινωνίας και πρέπει κάπως να περάσει η ώρα τους. Μετά πολλά και τα λίγα, έτσι περνάει η ζωή στην κόλαση που δε μοιάζει με κόλαση. Μέχρι που ένας νεαρός, παίρνει ένα κουτάλι και το χτυπάει ρυθμικά στο πιάτο του. Βαριοταν απίστευτα. Αυτό το άκουσε ο διπλανός του, και το έκανε και αυτός. Σύντομα όλη η οικογένεια το έκανε.
Θέλοντας να το μοιραστούν με τους άλλους, βγήκαν έξω με τα πιάτα τους και άρχισαν να χτυπάνε τα κουτάλια. Αμέσως το μιμήθηκαν πολλοί. Κάποιοι δοκίμασαν με πιρουνια, άλλοι με μαχαίρια και άλλοι με τα χέρια τους. Δεν ήξεραν ότι όταν χτυπάς κάτι με κάτι άλλο δημιουργείται ένας ήχος.
Σύντομα δημιουργήθηκε η μουσική.
Λίγο αργότερα, ένας ηλικιωμένος πήρε ένα φύλο χαρτί και ένα στυλό και άρχισε να κάνει μουτζουρες πάνω του. Προσπαθούσε να αποτυπώσει το ρυθμο από το πιάνο που άκουγε.
Σύντομα δημιουργήθηκε η ζωγραφική και η τέχνη
Ενας άλλος βλέποντας τον παππού να ζωγραφίζει, ήθελε να αποτυπώσει αυτό που σκεφτόταν στο χαρτί αλλά δεν ήξερε πως. Έτσι είπε ότι θα κάνει μικρές ζωγραφιές.
Σύντομα δημιουργήθηκε η γραφή
Με τα χρόνια της αιωνιότητας στην κόλαση που δεν έμοιαζε κόλαση, οι άνθρωποι εφηύραν πολλά είδη τέχνης. Ήταν τόσο ενθουσιασμένοι, που προσπάθησαν να μιλούν και να καταλάβουν τι είναι ο κόσμος που τους περιβάλλει.
Όταν τα κατάφεραν, η κόλαση που δεν έμοιαζε με κόλαση έγινε παράδεισος. Το περίεργο όμως είναι, ότι κανένας δεν έμεινε να μας πει πως ήταν εκείνη η εποχή.
Γιατί όταν η κόλαση που δεν έμοιαζε με κόλαση έγινε παράδεισος, ο άνθρωπος συγχωρεθηκε. Και επέστρεψε στη γη για μια νέα αρχή.
Ω, τι κάνουν τελικά αυτές οι αποθήκες ψυχών!
